عکس های جنینی گل پسر

آروینم، وقتی هنوز توی دلم بودی و 6 هفته و 5 روز بیشتر نداشتی، با بابایی رفتیم پیش دکتر سپهریان و آقای دکتر صدای قلبت رو برام گذاشت. با شنیدن صدای قلبت، ضربان قلبم زیاد شد. چه لحظه ی شیرینی. باورم نمی شد این صدای قلب تو بود که مثل دویدن اسب شنیده میشد: پتکو پتکو پتکو... در اون لحظه خدا رو هزاران بار شکر گفتم.

گل پسرم می بینی چه قدر کوچیک بودی. اندازه ی یک نقطه. واقعاً اینجاست که آدم به بزرگی خدا و قدرت بی انتهاش پی می بره.

13 هفته و 3 روز از اومدنت توی دلم بیشتر نگذشته بود که دوباره برای چکاپ رفتیم خدمت دکتر سپهریان. ایشان که دکتر حاذقی هستن در همون 13 هفتگی به ما گفتن پسر هستی و من و بابایی از همون موقع خودمون رو برای داشتن یه گل پسر ناز آماده کردیم. اون موقع قد تو 7.25 سانتیمتر بیشتر نبود.

آخرین عکس دوران جنینیت مربوط می شه به وقتی که 23 هفته و یک روزت بود. من و بابایی دیگه حسابی برای اومدنت لحظه شماری می کردیم.