مادر...

مادر که می شی، از همون لحظه ای که می فهمی میزبان یه فرشته ای، در خودت تمام می شی و در یکی دیگه آغاز، وقتی ضربات اندام نحیف موجودی را در درونت حس می کنی کم کم به او متعلق می شی، خودت و تمام هستیت...

وقتی نوزادت را در آغوش می گیری اشک هات فریاد می زنن که برای بودنش از جان می گذری،

مادر که می شی نگرانی و نگرانی و نگران، نگران امروز و فردا و آینده فرزندت،

مادر که می شی تمام زندگیت می شه دعا و التماس و خواهش از خدا برای عاقبت به خیر شدن فرزندت،

مادر که می شی بهترین هدیه برات می شه، سلامتی جسم و روح دلبندت،

مادر که می شی غم و اندوه و شادیت هم رنگ دیگه ای می گیره و همه این ها گره می خوره به حال فرزندت،

مادر که می شی، کوه های تمام عالم بر سرت خراب می شه اگه به اندازه نیش سوزنی به پای فرزندت بره،

مادر که می شی صبور می شی و با حوصله،

خوابت هم با خواب فرزندت تنظیم می شه، انگار نه انگار که تا دیروز خوابت از خواب زمستانی خرس ها هم سنگین تر بوده،

مادر که می شی ذوق زده ترین انسان دنیا می شی با هر کار عادی فرزندت،

مادر که می شی دل نگران تمام مادرهای زجرکشیده دنیا می شی،

مادر که می شی نگاهت هم مادرانه می شه، عمیق، دقیق، عاشق و اشکبار،

مادر که می شی دلت تنگ می شه برای مادرت و روزهایی که یادت نمی یاد در دلش چه ها گذشته...

خدایا...

زیباترین لحظات را نصیب مادرم و فرزندم کن.