عکس های به یادموندنی...
عکس های به یادموندنی... سلام گل پسرم ، قندعسلم شیطونک مامان. امروز داشتم فایل عکس هات رو مرتب می کردم دیدم بعضی از عکس هات رو یادم رفته آپلود کنم. البته دست عمه نسرین جون درد نکنه یه سری از عکس ها رو که با دوربین خودش گرفته بود بهم داد تا برات این جا بذارم. با دیدن این عکس ها نفسم ، دوباره تموم خاطرات خوشمون برام زنده شد.
این جا هنوز ساعتی از به دنیا اومدنت نگذشته:
عکس پاهای کوچولو و نازت موقع نوزادی:
و دست و پای خوشگلت وقتی 6 ماهه بودی:
زرافه کوچولوی مامان:
و در ادامه عکس های 15 ماهگیت:
(آروین قند عسل به دنبال مورچه)
یک عصر تابستونی در حیاط خونه مامان جون اینا: ( خوب یادمه اون روز چه قدر به کارای تو و آرشیدا خندیدیم مامانی 
)
این جا هم برای اولین بار خودت از شدت خستگی خوابت برده بود.
و اما مرد کوچک ورزشکار من:
پسرم آروین گلم
دردانه ی زیبای من
عزیزتر از جانم
پاره ی تنم
دوستت دارم
صدای دلنوازت را
نگاه های معصومانه ات را
شیطنت های کودکانه ات را
اشک های بی کینه ات را
دل پاک و مهربانت را
همه را دوست دارم
می دانی...
تو مژدگانی همه مهربانی های عالمی
تو بهترین همدم و مونسی
و
با محبت ترین فرشته عالمی
تو ارزنده ترین هدیه خدا بر روی زمینی
و
در یک کلام
تو رحمت کاملی
تو را با همه وجود دوست می دارم
عزیزتر از جونم
همیشه
خوش باش و خوب بمان.
